piątek, 3 listopada 2017

Dziura w umyśle



Brzask wschodzącego słońca, 
Kolorów budzących nadzieję wyrazisty, przenikliwy wrzask
Ze zdumiewającą siłą budujący oczu blask
W zgnębionym umyśle umiera w chwili swoich narodzin
Staje się niczym i jednocześnie
Staje się czymś,
Czymś nierzeczywistym
Staje się katem dla kata, przeplata umysł czarną materią kosmicznej otchłani
Zabija ambicje
Zabija marzenia
I trwa niezależnie od człowieka
Jest jak rwąca rzeka czarnych myśli
Które nami rządzą 
Tym samym skutecznie odbiera sens nawet tam gdzie słońca wschodzącego blask
Tam gdzie wrzask wolności wschodzącego słowa nadziei, iskierki człowieka ... istotą jest jednak fakt,
Iż to my tworzymy umysł a umysł tworzy świat .